Zwangerschapscomplicaties

Helaas verliep mijn zwangerschap niet vlekkeloos als gevolg van zwangerschapscomplicaties. Ik wil graag mijn verhaal delen omdat de betreffende zwangerschapscomplicaties niet altijd een negatieve afloop hoeven te hebben .

Risico’s voor beide

Tijdens mijn zwangerschap werd een placenta praevia totalis (= placenta ligt geheel voor de opening van de baarmoedermond) geconstateerd. De placenta blokkeerde letterlijk de uitgang naar buiten voor onze zoon. Naarmate de zwangerschap vordert heeft nog maar 1% van de zwangeren een placenta praevia. De placenta groeit nml. mee met de baarmoeder waardoor de placenta alsnog goed komt te liggen. In mijn geval was dat dus niet zo. Door de placenta praevia kreeg ik bloedingen. Deze bloedingen werden veroorzaakt door het losscheuren van de placenta waardoor bloedvaatjes stukgaan. Ivm risico’s voor zowel onze zoon als voor mij kon ik niet op natuurlijke wijze bevallen en werd onze zoon gehaald zodra hij niet meer prematuur was.

Controles op de verloskundigenpraktijk (Witsenkade) vervielen en ik kwam direct onder toezicht van het ziekenhuis (OLVG Oost). Tegelijkertijd werd door de autoriteiten een intelligente lockdown opgelegd vanwege het coronavirus. Dit betekende oa dat mijn partner niet meer mee mocht naar controles in het ziekenhuis. Het ging snel bergafwaarts. Ik ging op en neer naar het ziekenhuis vanwege bloedingen. Daar werden steeds CTG-scans gemaakt om de conditie van onze zoon te beoordelen. Hij deed het goed; zijn hartslag was uitstekend en stabiel. Desondanks werd ik bij een bloeding in week 34 opgenomen in het ziekenhuis. Ik kreeg corticosteroïden toegediend voor longrijping van onze zoon. De CTG-scans waren wederom goed. Bij elke scan was het alsof onze zoon zei ‘no worries, het gaat goed hierbinnen.’

Bevallen tijdens corona

Tijdens de ziekenhuisopname werd vastgesteld dat er naast de placenta praevia totalis ook sprake was van een placenta bilobata (= twee placenta’s) en een vasa previa (= bloedvaten die de twee placenta’s met elkaar verbinden en voor de baarmoedermond liggen). Deze complicaties zouden fataal kunnen zijn. Mijn planning van en mijn controle over de zwangerschap die ik voor ogen had, verdween net zo snel als dat het coronavirus zich verspreidde. Ik had geen controle meer, ik moest vertrouwen op mijn lichaam, ik moest vertrouwen op de artsen en ik probeerde om fysiek en mentaal in balans te blijven. Ik ging op survival in een achtbaan, zo voelde het. In het ziekenhuis mocht ik, wederom vanwege coronamaatregelen, geen bezoek ontvangen. Mijn partner mocht wel op bezoek komen maar onze eerstgeborene Benaja helaas niet.

Ik was op 2 mei as uitgerekend, maar donderdagochtend 16 april jl. was het moment daar. Onze zoon Isaiah Moa kwam ter wereld via een gentle sectio. Na de keizersnede verbleven mijn partner en ik een paar dagen in het ziekenhuis. Benaja mocht wederom niet op bezoek komen vanwege, je raadt het al, coronamaatregelen. Onze hereniging als compleet gezin vond plaats in de garage van het ziekenhuis waar Benaja op ons wachtte, best gek. Desalniettemin is alles goedgegaan: Isaiah is gezond en hij weet goed wat hij wel en vooral niet wil. Ook ik ben er zonder kleerscheuren vanaf gekomen

Ik kijk er positief op terug

De keizersnede was bijzonder om mee te maken: je bent verdoofd, maar ik hoorde en voelde het getrek en geduw, dat deed overigens geen pijn. Mijn partner trok wit weg tijdens de operatie maar ging gelukkig niet KO. Uit en in bed komen na de keizersnede vind ik een crime, maar dat gaat elke dag beter

Daarbij is hoogzwanger zijn tijdens een pandemie bizar. Tevens maakten de zwangerschapscomplicaties het er niet makkelijker op, integendeel. Ondanks alles en met hulp, weliswaar op afstand vanwege corona (what else?!?), van mijn familie en vriendinnen is het gelukt om mentaal sterk en positief te blijven. Ook het ziekenhuis heeft daaraan bijgedragen. Daarnaast bekeek ik alles van dag tot dag en niet vooruit.

Als mij gevraagd zou worden of ik het nog een keer over zou willen doen, dan is mijn antwoord volmondig ‘JA!

Mama Loraine, 34 jaar, woonachtig in Amsterdam én moeder van 💙 twee jongens 💙 Benaja Luca (11 jaar) en Isaiah Moa (1 week).