Trots op mijn lichaam
Bij de verloskundige praktijk is het woord keizersnede nog nooit gevallen. Ondanks dat ik zelf gedurende mijn leven, zwangerschap en bevalling, meerdere keren heb aangegeven ervan overtuigd te zijn dat ik middels een keizersnede zou bevallen, is dit altijd weggewuifd en belachelijk gemaakt.
22 juli 2019. Precies 41 weken zwanger. Na twee mislukte pogingen tot strippen, de verloskundige kon niet bij mijn baarmoedermond komen, leek het dan eindelijk te beginnen. De verloskundige kwam in de ochtend langs, toucheren lukte niet. Diezelfde middag mocht ik naar het ziekenhuis, waar ik graag wilde bevallen. Ook hier bleek het toucheren moeilijk te gaan maar uiteindelijk vorderde de ontsluiting en bleek ons meisje een sterrenkijker. De persweeën waren sterk en mijn vliezen werden gebroken. Bij 9 cm ontsluiting mocht ik gaan persen. Ik voelde heel goed hoe mijn lichaam haar best deed maar ik niet voorbij ‘dat ene’ punt kwam. Gefocust bleef ik op het geluid van haar hartslag via de CTG, mijn meisje maakte het goed.
De verloskundige kwam in de ochtend langs, toucheren lukte niet. Diezelfde middag mocht ik naar het ziekenhuis, waar ik graag wilde bevallen. Ook hier bleek het toucheren moeilijk te gaan maar uiteindelijk vorderde de ontsluiting en bleek ons meisje een sterrenkijker. De persweeën waren sterk en mijn vliezen werden gebroken. Bij 9 cm ontsluiting mocht ik gaan persen. Ik voelde heel goed hoe mijn lichaam haar best deed maar ik niet voorbij ‘dat ene’ punt kwam. Gefocust bleef ik op het geluid van haar hartslag via de CTG, mijn meisje maakte het goed. Het woord keizersnede viel maar ivm de dienst wissel van de gynaecoloog en verpleegkundige moest ik het nog een uur proberen. Voor mijn gevoel duurde de persweeën uren. De woorden vacuüm pomp en tang werden vervangen door het woord keizersnede. Met hevige persweeën ben ik verplaatst van de verloskamer naar de OK. Nog nooit ging een lift zo langzaam omhoog. De ruggenprik was een verademing en niet veel later werd onze prachtige dochter geboren. Na een korte check bij de kinderarts werd ze op mijn borst gelegd. De anesthesist spuit nog een goedje in mijn infuus waardoor ik eindelijk stopte met trillen. Niet veel later worden wij door de verpleegkundige op de verloskamer ontvangen met beschuit met muisjes.
De gynaecoloog kwam mij later die dag meedelen dat mijn bekken zo smal zijn dat daar nooit een baby doorheen past. I told you so… Wat is ons lichaam mooi en wat kennen wij het goed. 23 uur verder, 23 juli, 00.52, onze Nola.
Trots ben ik op mijn lichaam, mijn dochter, mijn partner, mijn litteken en de keizersnede club! Minder trots ben ik er op dat er weinig over keizersnede wordt geïnformeerd en gesproken. Mijn keizersnede heb ik positief ervaren, ondanks dat verschillende mensen mij daarna bijna een trauma aan leken te willen praten over deze ervaring. Nee het voelt niet als falen, ik heb geen bevallingstrauma en ja ik ben trots om bij die 17% te horen die middels keizersnede is bevallen.