We hebben voor een geplande keizersnede gekozen
Op 17 maart 2020 is onze Noud geboren met een geplande keizersnede. Vanaf 28 weken lag Noud in een onvolkomen stuit, dus met zijn voeten naar beneden. We hadden ergens hoop dat hij nog zelf zou gaan draaien, maar elke controle en echo bleek hetzelfde, hij was niet gedraaid. Met 36 weken besloten we om hem niet meer te laten draaien en voor een keizersnede te kiezen.
Ik heb zelf een Immoglobuline Deficiëntie, wat inhoudt dat ik een tekort heb aan een stofje in mijn immuunsysteem/afweer. Daardoor ben ik vatbaarder voor longontstekingen. De coronacrisis werd erger en de gynaecologen besloten om Noud met 38 weken te halen. Hierdoor liep ik niet meer het risico dat ik voor de keizersnede ziek zou worden en ook waren er (nog) geen coronabesmettingen bekend in het ziekenhuis. Op 16 maart om 17:30 uur belde de gynaecoloog om te vragen of we de volgende ochtend wilden komen. Dat was wel even omschakelen, zo snel hadden we niet verwacht.
De dag van de geplande keizersnede
’s Morgens (met precies 38 weken) om 8 uur meldden we ons aan de balie op de afdeling Verloskunde. We werden gelijk naar onze familiekamer gebracht en daar kreeg ik controles en een CTG. Ik stond op de spoedlijst en werd om iets voor 9 uur opgehaald om naar de OK te gaan. Eenmaal binnen ging het vrij snel. Ik werd aan alle toeters en bellen gelegd en werd naar de OK gereden. Daar liepen alle dames in allemaal blauwe kostuums. Iedereen stelde zich netjes voor en de anesthesist vertelde me wat er precies ging gebeuren, wat ik heel fijn vond. Ik kreeg eerst een ruggenprik, die deed even zeer maar ik had het me erger voorgesteld. Vervolgens werd er een katheter ingebracht en ging er een zeil over me heen. Ik werd eerst niet helemaal goed, mijn bloeddruk daalde en ik voelde me misselijk. Waarschijnlijk een reactie op de ruggenprik. Ik kreeg iets toegediend via het infuus, kreeg extra zuurstof en daarna voelde ik me weer beter. Ondertussen was mijn partner bij me komen zitten en die stelde me gerust. De zenuwen gingen door ons heen.
Na wat testjes om te controleren of ik nog wat voelde konden ze beginnen. Het enige wat ik voelde was af en toe wat getrek en een blauwe afgeknelde arm van het bloeddruk meten. De anesthesist bleef bij me en vertelde steeds hoe ver ze waren en vroeg steeds hoe ik me voelde.
Op een gegeven moment ging het zeil naar beneden en konden we elk moment onze Noud geboren zien worden. Het ging heel snel, ze haalde hem uit mijn buik en daar was hij. Wat was hij groot! Ik had een kleine baby verwacht, omdat ze dat steeds zeiden bij de echo’s. De navelstreng werd doorgeknipt en hij werd meegenomen voor wat controles. Ook mijn partner ging mee om het andere deel van de navelstreng door te knippen. Noud begon te huilen en de tranen rolden over mijn wangen. Ik was zo blij dat hij er was en dat het goed met hem ging. Je gaat, als je daar ligt, je toch een boel afvragen omdat hij eerder werd gehaald. Ik was zo bang dat hij niet zelfstandig kon ademen en/of in een couveuse moest. Mijn partner liep weg en ik lag daar alleen. Kort daarna werd hij gelijk op mijn borst gelegd, huid op huid. Het was zo bijzonder om hem aan te raken en hij was zo rustig. Alles erop en eraan, ons kleine mannetje, zo trots.
Welkom lieve Noud
Wel of geen raamvisite
De eerste twee dagen heb ik veel pijn gehad en was ik blij met de morfinepomp en medicatie.
Ik had vooral veel last van naweeën als Noud aan mijn borst dronk. Ik kon mezelf al snel weer douchen en aankleden, ondanks de pijn. Ik wou namelijk graag weer naar huis. Gelukkig mochten we na 2 dagen naar huis maar de kraamweek had ik me anders voorgesteld. Onze kraamverzorgster wilde niet dat er visite kwam, wat natuurlijk wel logisch was. Wat een lastige tijd nu. Wel of geen visite, raamvisite, opa’s en oma’s die niet kunnen komen, niemand je kind laten vasthouden. Geen knuffel of kus…
Ondertussen is het bijna een maand geleden. Ik heb nog steeds wel pijn, maar met de medicatie die ik slik is het draaglijk. Ik kijk terug op een bijzondere ervaring, maar weet natuurlijk niet hoe het is om op een natuurlijke manier te bevallen.
Nicky van Egmond