Zo werd er dus op mijn verzoek een geplande keizersnede gepland, met precies 39 weken.

Mijn tweede keizersnede was een geplande keizersnede. Onze dochter was net als haar grote broer niet gaan indalen en draaide, net als haar grote broer, met regelmaat om haar as. Ruimte zat in mijn buik voor ons meisje.
Alleen werd zij groot geschat, zo groot dat ik te horen kreeg dat het protocol aan gaf dat ik met 37/38 weken ingeleid zou moeten worden. Nu was er 1 ding voor mij heel duidelijk, in mijn lijf geen weeënopwekkers meer. Die ellende wilde ik niet nog eens mee maken. Mijn droom om natuurlijk te bevallen viel behoorlijk in het water, maar dit was iets wat ik al langzaam had geaccepteerd dat we hoorden dat onze dochter groot zou zijn en ze telkens maar niet indaalden.
Zo werd er dus op mijn verzoek een geplande keizersnede gepland, met precies 39 weken.

De dag van de keizersnede was aangebroken en we brachten onze zoon naar mijn schoonouders. Aangekomen in het ziekenhuis moest ik nog even een CTG, maar mevrouw was behoorlijk bewegelijk, waardoor deze niet helemaal goed lukte. Gelukkig geen probleem, aangezien ze gewoon goed bewegelijk was.
Het infuus werd met moeite geprikt en hup naar de OK. Daar werden we goed ontvangen en alles werd rustig uitgelegd en klaargezet. De OK was extra verwarmd en de laatste wensen werden door besproken. Zo wilde ik de navelstreng laten uitkloppen als dat mogelijk was.
De ruggenprik werd gezet, wat een verschil zonder weeën, ik voelde het iets meer, maar was zeker meer ontspannen. De werking van de ruggenprik kon ik nu veel beter registreren, heel bijzonder om zo te ervaren tegenover de vorige keer.

De keizersnede werd uitgevoerd en het schermpje werd weer omhoog gehaald. Heel rustig werd onze dochter eruit gehaald en ze huilde al vanaf het moment dat haar hoofdje uit mijn buik kwam. Ze deed het super goed, waardoor de navelstreng zonder problemen kon uitkloppen.
Na een snelle check, met name haar gewicht moest even worden gecheckt, werd ze huid op huid bij mij gelegd.
Het gevoel was zo anders als de eerste keer. Er was nu geen directe euforische opluchting. Verwondering is een beter woord voor wat ik voelde, verwonderd over het gebrek aan euforische opluchting en verwonderd dat dit kleine meisje nu bij mij lag.

Een heerlijke ontspannen kraamtijd tegemoet die vele malen fijner en rustiger was dan bij de eerste.
Het herstel van de spoedkeizersnede tegenover de geplande keizersnede was echt een wereld van verschil. Ik heb geen moment spijt gehad van mijn keuze om voor een geplande keizersnede te gaan. Wat een rust en wat een bijzondere ervaring.

Keshia Filarski-van Drunen - eerste keizersnede.