Een huil, yes hij doet het!

Deze sectio was gepland, omdat de eerste na 35 uur met een spoedkeizersnede ter wereld is gekomen. Ik wilde dat niet nog een keer en omdat ik nu mocht kiezen, wist ik direct dat dit wonder gepland zou worden. Wat een ontspannen bevalling was dit. Wel heel gek dat je 's ochtends om 6 uur naar het ziekenhuis rijdt, zonder ergens last van te hebben en te weten dat je over 3 uur je kindje voor het eerst ziet.

Ik was heel blij dat ik als 1e gepland stond, ook al was het wel heel vroeg. Ik zag wel heel erg op tegen de ruggenprik, maar die is mij zo meegevallen. De geboorte verliep heel relaxed. De OK lamp stond zo dat ik stiekem kon meekijken in de kleine spiegeltjes. Het beeld was klein, maar ik vond het wel een fijn idee dat je toch nog een beetje in de gaten kon houden wat ze aan het doen waren achter het doek ;-). Toe kwam het moment van de daadwerkelijke geboorte. Het doek zakte, mijn hoofd werd in een onmogelijke positie getild, maar dat boeide allemaal niets. Het beeld van de eerste haartjes die ik zag, vergeet ik nooit meer. Echt prachtig! Een huil, yes hij doet het!

En dan het moment dat hij bij je wordt gelegd en niet meer van je afgenomen wordt en meegaat in dikke dekens naar de verkoever en terug naar zaal.

Echt fantastisch. Zou het zo weer doen!

Maaike Blonk