Na een poliklinische bevalling en een thuisbevalling, een keizersnede.

Naam: Mandy

Leeftijd: 34

Geboorte baby: 29 oktober 2020

Ziekenhuis: SFG Rotterdam

Keizersnede: gepland

Ervaring: positief

Tips: Alles bespreken, vragen die je hebt, wensen die je hebt, angsten die je hebt.

Was je voorbereid op een eventuele keizersnede?

Ja, ik ben vooraf aan de zwangerschap al bij de gyneacoloog geweest en heb me goed ingelezen, onder andere op de Keizersnede Club. Ook had ik al enige kennis en daar heb ik mijn voordeel mee gedaan (bijvoorbeeld arnica starten voorafgaand aan de sectio en ook ik kende de leefregels voor erna).Ik heb bij de gynaecoloog al mijn vragen, angsten en wensen besproken.

Als de bevalling eerder zou starten dan de 39.0 waarop de sectio gepland stond moest ik misschien voor een spoed.

Het is zover… Baby op bestelling!

Op 29-10-2020 was het zover, baby op bestelling. Zo onwerkelijk! Mijn moeder was de enige die van de datum afwist en paste die dag op onze oudste kids van 8 en 4 jaar. We werden om 07:30 uur in het ziekenhuis ontvangen en naar onze kamer gewezen op de 10e verdieping, we hebben ons toen een beetje geïnstalleerd en gewacht tot we instructies kregen. Ik kreeg even later een operatiejasje aan en mocht op het bed gaan zitten. Er wordt standaard een CTG scan (cardiotocogram) gemaakt, ik had dit nog nooit eerder gehad dus ik vond het wel leuk om meegemaakt te hebben. Ik kreeg dikke sokken aan in verband met koude voeten, voor niks die pedicure dus... Het infuus werd aangelegd met vocht zodat mijn bloeddruk niet te veel zou dalen na de ruggenprik aangezien die standaard al erg laag is. Ik moest nuchter zijn en verging van de honger maar ook de spanning speelde mee. Zo hebben we best even zitten wachten tot ze tegen 09:45 uur ineens binnenkwam en zei: “We gaan!” Oke, nu werd het 'echt'. We gingen op weg naar de eerste verdieping voor de operatiekamer. Eerst hebben we nog moeten wachten bij de holding, dit duurde best een tijd maar er kwam elke keer wel iemand even een gezellig praatje met ons maken. Veel vraag naar wanneer onze baby gehaald ging worden en hele leuke reacties op het feit dat we het geslacht niet wisten. Pas na 11:00 uur werden we naar de operatiekamer gereden. Eenmaal binnen werd ik op een ander bed neergezet en kreeg ik mijn ruggenprik, dit deed maar heel even zeer en toen ben ik snel gaan liggen want het werkte heel snel in. Nog even een katheter plaatsen en we kregen wat uitleg over waar de kleine nagekeken zou worden en wanneer hij of zij dan bij mij zou mogen.

Na een pijn check gingen ze meteen aan de slag en voelde ik een hoop gerommel, gelukkig geen pijn. Binnen no time was het moment daar, de kleine zou eruit komen, ons luikje in het blauwe doek mocht open en toen zagen we hoe ze er een babyhoofdje met haartjes uit aan het wurmen waren. Na wat geduw en getrek kwam er steeds meer in zicht, een lijfje, een super lief huiltje en toen… Een dochter! Om 11:27 uur is onze Jolene Brooke geboren! 

“Wauw ze was er, wat was ze mooi!”

Ze werd nagekeken op het opvangbedje naast de operatiekamer en even daarna mocht ze bij mij komen liggen. Wauw ze was er, wat was ze mooi! Ze was ook heerlijk bol dus we waren meteen benieuwd naar haar gewicht. Tijdens het nakijken kon ik alles zien wat ze deden en via de weerspiegeling zag ik ook wat ze deden in mijn buik, best gek. Het was daarnaast ook gewoon gezellig in de operatiekamer, dat voelde erg prettig.

Terwijl ze bij mij lag was ze best wat aan het kreunen, dit is nooit echt goed voor een pasgeborene dus toen ze dit bleef doen moest ze extra nagekeken worden door de kinderarts. Haar saturatie konden ze door de flinke laag vernix niet goed meten dus moest ze mee naar onze kamer om daar opnieuw een poging te doen en om haar daar ook meteen te wegen aangezien het ook aan de bloedsuikers zou kunnen liggen. Mijn man ging met haar mee en ik ging nog even naar de verkoeverkamer tot mijn bloeddruk netjes was, daar kreeg ik een perenijsje, man wat had ik een trek… Ik heb heel vaak benoemd hoeveel honger ik wel niet had. Terug op onze kamer was Jolene weer nagekeken en in eerste instantie was haar saturatie te laag maar gelukkig bleek deze later prima. Ook moest haar bloedsuiker 3 keer geprikt worden want ze woog 4108 gram en was 53 cm. Die was 3 keer in orde. Kreunen nam ook af dus dat was wel heel fijn. Ik heb lekker met haar bloot op bloot gezeten, een heerlijk plakkerig meisje op mijn borst, genieten! En natuurlijk ein-de-lijk eten!

Een zusje erbij! 

Nadat we het even helemaal goed hadden kunnen laten landen hebben we Oma geappt dat ze kon komen met Gillian en James. Door het hele Corona gebeuren mochten alleen de kinderen komen en moest oma in de auto wachten. Toen de kinderen binnen kwamen mochten ze in het ziekenhuis bedje spieken en zagen ze een roze pakje, een zusje dus! Gillian begon te stralen, James wist even niet wat voor houding hij moest aannemen. Ze hebben toen samen cadeautjes uitgepakt en in no time zaten de kids te spelen terwijl ze Jolene zongen. We hebben toen mijn moeder gebeld met beeld en laten zien wat het geworden was, of nou ja, wat het al die tijd geweest is.

Nadat de kinderen weer vertrokken waren hebben we nog meer mensen gebeld met beeld. Dat bellen was mega vermoeiend dus deden we het in etappes met rust tussendoor. De ruggenprik was overduidelijk uitgewerkt en ondanks dat ik dacht geen morfinepomp te willen gebruiken die al aangesloten lag heb ik toch echt die pomp nodig gehad, wat een pijn ineens! Elke 8 minuten kun je een klein beetje morfine toedienen alleen merkte ik al snel dat ik er misselijk van werd en uiteindelijk moest ik overgeven. Die avond wilde ik geen morfine meer en kreeg ik in de vroege ochtend, na een hoop overleg met artsen, naast mijn paracetamol ook tramadol, dat scheelde! Weg met die pomp.

“Ik liep als een oud omaatje, helemaal krom van de pijn.”

Ik mocht de volgende dag pas uit bed dus mijn man was druk bezig met alle luiers verschonen. De dag erna mocht de katheter eruit en later mocht het infuus er ook uit, draadloos, dus wel zo fijn! Het uit bed komen was wel pijnlijk, ik liep als een oud omaatje helemaal krom van de pijn maar toch was zelf douchen en plassen erg fijn.

Herstellen na de keizersnede

Op zaterdag mochten we naar huis, hier waren we echt wel aan toe. Alle zooi ingepakt en lekker naar huis! Het herstellen viel wel even tegen maar dit hing ook samen met wat er allemaal gaande was. De zondag na thuiskomst kwamen mijn schoonouders op visite en maandag kreeg mijn schoonvader een hartstilstand en lag hij in coma waar hij niet meer uitgekomen is, dit betekende dat mijn man veel weg was naar zijn moeder en het ziekenhuis. Ik deed toen alles alleen in de avonden. De wond vond ik ook best groot, de snede was bijna 20 cm en ik zag ze zelf eigenlijk vaak kleiner. Maargoed, mijn dochter was flink dus dat zal er misschien ook wel mee te maken hebben gehad. Met de wond ging het allemaal best goed eigenlijk. Halverwege de week begon ik te hoesten en dat was echt killing, ik kreeg daar niks voor en dat zorgde voor veel pijn. Het midden van de wond is iets gaan wijken en daar was dus een plekje dat open was gegaan, een beetje bloed en wondvocht stempelde in mijn ondergoed. Het lopen ging na de eerste week echt een stuk beter, ik was steeds minder lang na het opstaan als dat oude kromme omaatje maar ik kon steeds beter rechtop staan. Wandelen moest ik echt opbouwen en daar ben ik nog steeds wel mee bezig, dat heeft wel even tijd nodig denk ik. Het is meer dat litteken wat nog steeds onrustig is. Ik heb hier de verloskundige nog extra naar laten kijken en de gynaecoloog over gebeld maar die deden niets, inmiddels is ze ruim 2 maanden en is dat plekje nog steeds open en bloed het zo nu en dan.

Ik kijk heel fijn terug op mijn sectio, het was mooi en bijzonder om na een poliklinische bevalling en een thuisbevalling dit ook mee te maken. Het herstel was wel even pittig maar dit had ik ook wel verwacht, ik ging uit van een heel ander herstel dan de andere keren en dat klopte wel. Onderschat het niet, laat je niet gek maken door mensen die op de vierde dag al rond huppelen met beschuitjes voor de visite. Niet iedereen heeft een snel en makkelijk herstel!

Heb je tips voor het herstel van de keizersnede?

Vooraf arnica druppels nemen, goed je rust nemen ook al is dat moeilijk, hulp aannemen en vooral ook NEE durven zeggen.