Een sterrenkijker. Het wordt een keizersnede!
Naam: Ganya
Leeftijd: 31 jaar
Geboorte baby: 27 december 2018
Ziekenhuis: Rijnstate Arnhem
Tips:
Luister naar je lichaam.
Als je zwanger bent moet je echt ook kennis hebben over een keizersnede. Dit had bij mij veel angst kunnen voorkomen.
Ik deed een test op Vlieland, ik moest dat weekend ongesteld worden maar dat werd ik niet. Ik was pas 4 maanden gestopt. Het was een zondag en er waren geen winkels open. Op maandag heb ik een test gehaald en de test in een restaurant gedaan. Nee, toch niks. Dat zei ik ook tegen mijn vriend. Opeens zei hij: “Kijk nog eens”. En ja hoor, een heel licht streepje. Jeej ik ben zwanger! Maar het is 11.00 uur, we zijn net uitgecheckt en onze boot vertrekt pas om 17.00 uur, eerder niet. Deze dag heeft enorm lang geduurd.
De zwangerschap verliep verder goed, het enige vervelende was dat ik continu maagzuur had. Rond de 39 weken kreeg ik een gesprek en ze zouden me rond 31 december gaan inleiden als het niet vanzelf op gang kwam. Ik had ook een hoge bloeddruk dus ik werd medisch.Op 26 december braken mijn vliezen om 15:00 uur. Iedereen was net weg na de kerstlunch. We belden het ziekenhuis en ik mocht langs komen. Het ging allemaal goed, maar ik mocht thuis wachten tot de weeën begonnen.
Weeën, op naar het ziekenhuis!
Rond 21:00 uur begonnen de weeën en rond 23:00 uur waren we in het ziekenhuis. De weeën kwamen regelmatig en waren houdbaar. De volgende ochtend, om 08:00 uur, kreeg ik toch oxytocine omdat de ontsluiting niet echt wilde vorderen, ik bleef op 3 cm hangen. Ik kreeg veel pijn en rond 15:00 uur vroeg ik om pijnstilling. Ik koos voor een pomp remifentanil. Dit werkte enorm ontspannend maar voor mijn partner was het spannend, ik stopte soms met ademen en moest weer wakker gemaakt worden. Rond 19:00 uur had ik 10 cm ontsluiting. Wat was ik hier blij mee, maar, ik had nog geen persweeën. De gynaecoloog ging een echo maken en hierop bleek dat de baby als een sterrenkijker lag. Ze gaven aan dat ik het nog twee uur op handen en voeten mocht proberen maar dat ik ook voor een keizersnede mocht kiezen, dit heb ik toen gedaan. Op dat moment wilde ik er alleen maar vanaf zijn. Ik was kapot!
“Ik kreeg waanideeën, ik dacht dat de verpleegkundige verslaafd was aan drugs.”
Ik werd klaar gemaakt voor de operatie. Ik kreeg waanideeën, ik dacht dat de verpleegkundige die bloed afnam verslaafd was aan drugs. Ik kwam aan in de operatiekamer en ik werd klaar gemaakt. Ik had nu geen controle meer over wat er ging gebeuren, het werd allemaal voor mij gedaan. Ik had de ruggenprik gekregen en die werkte vrijwel meteen. Ineens voelde ik ook mijn handen tintelen en toen werd ik bang. Gelukkig vertelde de verpleegkundige mij dat dit normaal was en dat dit kon gebeuren. Heel snel was Rosa uit mijn buik gehaald. Ze had een bos met haar, de mooiste baby ter wereld!
Ik werd enorm misselijk maar had ook al meer dan een hele dag niks gegeten. Ik moest overgeven en kreeg iets tegen de misselijkheid, ik voelde van alles in mijn buik gebeuren. Ik vroeg wat ze deden en ze waren mijn baarmoeder terug aan het masseren. Ik dacht dat ze mijn maag aan het masseren waren. Ik was enorm aan het overleven en constant bang. De verpleegkundige probeerde mij gerust te stellen. Mijn vriend kwam met Rosa, maar daar had ik de kracht nu niet voor, ik was te druk met overleven en bang. Eenmaal klaar kwam ik aan in de verkoeverkamer, ik kreeg Rosa bij me en ze mocht aan de borst. De verpleegkundige vroeg of ik mijn tenen kon bewegen, maar ik kon mijn benen alweer optillen. Ik had 1,2 liter bloed verloren en kreeg geen transfusie, dus moest ik wachten tot mijn hb (hemoglobine) op peil was. Hierna mochten we naar de slaapkamer. Onze ouders waren er en we konden genieten van onze baby. Anderhalve dag later mocht ik naar huis. Ik heb geen pijn ervaren van de wond, het voelde alleen strak aan.
Klaar voor de keizersnede
“Door te praten heb ik het echt kunnen verwerken.”
Ik had last van kraamtranen, die bleven twee maanden na de bevalling. Ik kon niet over mijn bevalling vertellen zonder te huilen. Ik ging na het evaluatiegesprek in het ziekenhuis naar de psycholoog van het ziekenhuis. Ik kon met behulp van EMDR therapie de rest van de bevalling verwerken. Hierna heb ik nog een terugval gehad en voelde ik me down en vermoeid en heb ik nogmaals een traject gehad bij de psycholoog van de huisarts. Door te praten heb ik het echt kunnen verwerken. Anderhalf jaar na de bevalling kan ik zeggen dat ik me redelijk stabiel begin te voelen. Ik kan wel zeggen dat ik me nu weer als de oude voel. Mijn dochter is nu 2 en ik ben klaar voor een nieuw avontuur.