Om 21.00 uur werd besloten dat het een keizersnede werd.
Naam: Vanessa
Bevallen: 29-07-2020
Keizersnede: Spoed
Ervaring keizersnede: traumatisch
Hoe heb jij je voorbereid: Lezen, lezen, lezen, vrijwel alleen online.
Herstel tips: Doe echt rustig aan, sta niet te snel op, laat alles voor je tillen. Neem je rust. En helaas las ik dit veel te laat, maar het masseren van het litteken schijnt ook goed te helpen! Dit ga ik bij de volgende zeker eerder doen. Jammer dat je gynaecoloog dit niet verteld.
————-
Vanwege een voor- en laagliggende placenta is er in het begin al sprake geweest van een keizersnede. Met 32 weken kreeg ik een bloeding en was er sprake van een mogelijke bevalling. Na onderzoek kwamen ze erachter dat mijn placenta aan het verschuiven was. Dus positief nieuws! 2 weken wachten en toen kregen we het goede woord dat het gelukt was en een vaginale bevalling thuis gewoon zou moeten lukken. Totdat ik met 35 weken op controle ging bij de verloskundige. Mijn bloeddruk bleek veel te hoog zijn en ik moest direct door naar het ziekenhuis voor extra bloed- en urineonderzoek.
Pre-Eclampsie kwam daaruit. Ik moest blijven totdat ik was bevallen en dit zou met 36 weken gebeuren. De avond daarvoor hadden we overleg, dat het ondanks de pre-eclampsie best wel goed ging en of we niet nog een weekje wilden wachten, want dat was beter voor de baby. Vier dagen later ging het niet goed met mijn bloeddruk en die van de baby. Ik werd die avond ingeleid met een ballon. De volgende ochtend 08.00 uur direct aan de weeënopwekkers en mijn vliezen werden doorgeprikt. Binnen 2 uur zat ik in een weeën storm en rond 15.00 uur vroeg ik naar de ruggenprik. Deze kreeg ik pas rond 16.30 uur. De ruggenprik heeft helaas maar heel even (een uurtje) gewerkt. Ondertussen werd meerdere malen mijn ontsluiting nagekeken, daar gebeurde niks. Ik bleef uiteindelijk op 3 cm steken, gedurende 12 uur. Mijn lichaam was er niet klaar voor.
Om 21.00 uur werd besloten dat het een keizersnede werd. En dit moest met spoed want de hartslag van mijn zoontje viel weg. De 2e ruggenprik werd gezet, dit keer spinaal en die werkte wel. We hadden het nog over een mogelijke gentle sectio. Maar het moment dat mijn zoontje uit mijn buik werd gehaald bleek hij veel te klein te zijn. Dus hij werd direct meegenomen door de kinderarts. Gelukkig was ik zo high van de ruggenprik dat ik mij daar niet heel druk over hoefde te maken. Anderhalf uur later op de kamer zag ik eindelijk mijn zoontje. Ik heb tijdens die 1.5 uur op de IC gelegen omdat mijn zuurstof nog niet op peil was. Maar eindelijk was hij daar. Met sondevoeding, vel over been. Maar het prachtigste mannetje en ik was op slag verliefd.
We hebben nog 9 dagen in het ziekenhuis gelegen want hij moest aansterken en aankomen. Mijn pre-eclampsie was niet direct weg. Dus ik werd naar huis gestuurd met medicatie. Gelukkig was ik daar na 2 maanden van af. Toen ons zoontje een maand oud was kreeg hij zijn eerste liesbreuk, dus weer het ziekenhuis in, weer herstellen. Terwijl ik nog steeds niet de oude was.
Een keizersnede vind ik zelf een behoorlijke aanslag op je lichaam. Twee weken later kreeg hij aan de andere kant een liesbreuk. Alles heeft zoveel met ons gedaan, emotioneel en fysiek. Het is zo gek om dit allemaal mee te maken. Ook nog eens bij je eerste, want je weet het allemaal niet. Het fijne is nu, ik weet dat de volgende ook een kleintje zal zijn, dat er een behoorlijke mogelijkheid is dat ik weer pre-eclampsie krijg en ik zal bij de volgende voor een geplande keizersnede gaan. Ondanks alles wat er is gebeurd gaat het nu goed. Het was een pijnlijk begin maar dit kunnen wij! Overigens is alles bijgetrokken bij mijn zoontje en hij loopt zelfs een beetje voor. Mijn litteken is goed geheeld en is al een stuk witter aan het worden.