Een ongeplande keizersnede: tranen van blijdschap en spanning

Sabina is moeder van twee dochters, haar meest recente bevalling verliep via een ongeplande keizersnede. Sabina deelt hieronder haar bevallingsverhaal, meest waardevolle tips voor andere vrouwen en vertelt over haar ervaring met de C-SECTION Treatments.

Op vrijdagavond 15 juli begonnen de krampen die ik al drie dagen een beetje voelde echt door te zetten. Rond half drie in de nacht besloten we naar het ziekenhuis te gaan. Ik ging vrijwel meteen het bad in om de weeën op te vangen. De weeën waren heel heftig, ik voelde ze overal, vooral in mijn benen vond ik ze heel heftig. Mijn lichaam was op. Daarnaast was ik na een zeer pittige zwangerschap de laatste dagen ook flink verkouden en hoestte ik veel.

Is het een sterrenkijker?

Gedurende deze nacht kregen we steeds meer het gevoel dat de baby, net als bij Lise-Mae, 'verkeerd' lag. De verloskundige gaf aan dat de baby heel veel aan het bewegen was en dat het weleens een sterrenkijker kon zijn. Dit was een flinke tegenvaller en een van onze grootste angsten, dit was bij de vorige bevalling namelijk ook het geval.

Halverwege de ochtend was het plan om de vliezen te breken omdat de ontsluiting niet voldoende vorderde. Aangezien ik na het breken van de vliezen bij mijn vorige bevalling een weeënstorm kreeg, koos ik dit keer eerst voor een ruggenprik en daarna het breken van de vliezen. De ruggenprik werd gezet en daarna werden de vliezen gebroken. Tijdens dit proces werd duidelijk dat de baby in het vruchtwater had gepoept. Hoewel dit op dat moment geen directe reden tot zorg was, moesten we dit wel extra in de gaten houden. Op dat moment konden we even bijkomen van alles, de ruggenprik deed zijn werk. Mijn lichaam kreeg eindelijk de rust die zo nodig was, maar het leek erop dat de ontsluiting nog steeds niet voldoende vorderde. Er werd besloten om weeënopwekkers te gebruiken. Gelukkig kregen we regelmatig te horen dat het goed ging met de baby: ze was lekker druk bezig maar leek inderdaad wel te liggen als sterrenkijker.

“De gynaecoloog vertelde me dat het goed kwam, dit was zo fijn om te horen, deze lieve, geruststellende woorden.”

Aan het begin van de middag had ik 10 centimeter ontsluiting en mocht ik beginnen met persen. Eerlijk gezegd kan ik me niet veel herinneren van deze twee uur persen, behalve dat ik aan alles voelde dat ik niet wist wat ik aan het doen was en het gevoel had niks in gang te zetten. Mijn lijf was op, ik hoestte de hele dag na elke wee de longen uit mijn lijf. De gynaecoloog werd erbij gehaald en die besloot meteen dat we naar de operatiekamer gingen voor een keizersnede bevalling. Ik voelde me opgelucht; eindelijk zou ze geboren worden, en ik was er klaar voor.

Ik had tranen van blijdschap maar ook van spanning. Toen ik op de operatietafel lag en Arjen er nog niet was, kwam de gynaecoloog binnen en legde haar hand op mijn arm. Ze vertelde me dat het goed kwam. Dit was zo fijn om te horen, deze lieve, geruststellende woorden. Ik had geen idee wat er allemaal om me heen gebeurde en begon zelfs een beetje grappen te maken met de anesthesist. De operatie was begonnen. Ik voelde flink trekken en duwen bij m'n buik, een gek gevoel. Gelukkig duurde dit niet lang.  

Op 16 juli om 15:34 uur is Veerle geboren, ik kreeg haar te zien door het schermpje wat voor me hing. Nadat ze nagekeken was, mocht ze bij me liggen. Wat was het een intense ervaring, maar wat was ik blij dat ze er was, onze lieve, kleine Veerle.

Ik kijk toch nog moeilijk op terug de keizersnede

Ik ben ontzettend dankbaar voor mijn twee prachtige dochters, maar als ik terugkijk op mijn keizersnede, voel ik toch een zekere moeilijkheid. De keizersnede was noodzakelijk bij deze bevalling, en daar heb ik vrede mee. Echter, achteraf gezien had ik het liever van tevoren gepland. Ik voelde me schuldig na de keizersnede, omdat het leek alsof ik het niet op natuurlijke wijze kon. Dit heeft mentaal veel met me gedaan. Mijn herstel duurt langer dan ik had gehoopt, en dat vind ik moeilijk. Nu, acht maanden later, ervaar ik nog dagelijks pijn, maar gelukkig kan ik er nu beter op terugkijken en is een deel van het schuldgevoel al minder sterk aanwezig.

Tip: neem rust en laat je helpen

Het is echt belangrijk om voldoende rust te nemen en mensen toe te laten je te helpen. Tijdens de kraamweek is het goed om lekker in bed te blijven en je niet te veel te focussen op het grote doel van je herstel, maar om dit dag per dag te bekijken.

Sabrina’s ervaring met de C-SECTION Treatment

“Het bespreken van de ervaring en gevoelens die hierbij horen met vervolgens de behandeling is een bijzondere combinatie.”

Na de bevalling kwam ik al vrij snel terecht op het Instagram-account van De Keizersnede Club. Ik had veel aan de waardevolle informatie en tips die op het account stonden. Mijn herstel duurde lang, ik had veel pijn en worstelde ook met het mentale component. Daarom besloot ik een afspraak te maken bij De Keizersnede Club voor een C-SECTION Treatment, en later ging ik nog een keer terug voor een sessie.

Ik vond het waardevol om deze tijd voor mezelf te nemen. Het bespreken van de ervaring en gevoelens die hierbij horen met daarna de behandeling zelf, is een bijzondere combinatie. In de dagen na de behandeling was dit ook te merken, er kwam heel wat los, zowel mentaal als fysiek. Ik denk dat het belangrijk is om je eigen gevoelens en lichaam serieus te nemen. Gun jezelf dit moment en dit herstel.